Haydi Bahçeye
Buse
Oturduğumuz apartmanın bahçesi çok büyüktü. Her akşam saat dörtten sonra arkadaşlarım ile birlikte oyun oynamaya çıkardık. Oyunun tam eğlenceli yerinde annemin sesi “Kızım gel, saatin geldi” diye bağırırdı. Ben eve gitmek ve insülin yapmak zorundaydım. Döndüğümde arkadaşlarım belki de gideceklerdi. İşte o zaman diyabete kızıyordum. “uf be uf be” diyerek eve gidiyordum. Bir içeri, bir balkon koşarak yemek yiyordum. Sonra haydi bahçeye yaşasın!