Hep Oyuncak Alırlardı
Buse
Şeker hastalığı ile yaşamak çok zordu. Ama bunu kendi çıkarıma çevirdim. Oyuncaklarla oynamak çok zevkliydi. Çevremdeki yakınlarım bana çikolata yerine hep oyuncak alırlardı. Çok oyuncağım vardı. Bir anda hepsini dağıtırdım ama toplamazdım. Annem “Topla kızım şunları” dediğinde toplamazdım. “Hayır, anne toplayamam şekerim düşer” derdim.
Bu kelime konferansta bile çok konuşuldu. Kanada’dan gelen profesör beni ayakta alkışladı. Resimlerim çekildi. Yıllar sonra o günkü resim, büyüdüğümde de ekranda bana gösterildi. Haberimiz yokken o gün söylediklerim slayt halinde bize gösterildi. Annemin, babamın gözyaşlarını unutamam. Gurur mu duysunlar, üzülsünler mi?